Bilal Meşe

Liderler kolay yetişmiyor. Bu anlamda bizim kulvarda en bilinen isim rahmetli efsane başkan Süleyman Seba’dır... Düşünün 16 yıl Beşiktaş’ı yönetti, bu sürece tesisler ve irili ufaklı tam tamına 21 kupa sığdırdı. Gerek tesis gerekse sportif anlamda büyük başarılara imza atmasına karşın, Seba tepkiler nedeniyle göz yaşları içinde görevine veda etmek zorunda kaldı!
Eee bu oyunun genlerinde var bu tip krizler, kaoslar, çekişmeler... Başarılıysanız ne ala, ancak hele de şampiyon olamıyorsanız vay halinize!

Tıpkı Fenerbahçe gibi!

Sarı-lacivertli camiada hummalı bir kongre çalışması var, yazılı ve görsel medyada manşetlerde yer alıyor, adaylar tartışılıyor. Başkan Ali Koç tarafında belirsizlik vardı, nihayet yeniden aday olacağını açıkladı. Eleştirecek halimiz yok, onun kararı, saygı duyacağız.
Ekonomik anlamda kasayı sonuna kadar açan Başkan Ali Koç’u, 6 yıldır şampiyonluktan uzak kalması psikolojik olarak olumsuz etkiledi, hem de çok üzdü. Demem o ki, Koç’un içinde şampiyonluk bir ‘uhde’ olarak kaldı, bu yeniden

Fenerbahçe’nin bu sezonki fotoğrafı, gelecek yıllar ve  bu oyunun tüm paydaşları adına ders niteliğindedir. Başarının temelini kim ne derse desin, ‘istikrar’ oluşturur. Tüm kurumlarda olduğu gibi futbolda da istikrarı yakalayamıyorsanız, başarı hayalden öteye gitmez, gidemez, tıpkı Fenerbahçe’de olduğu gibi.
Başkan Ali Koç ve yönetiminin karnesine şöyle bir bakıyorum, devamlılık konusunda maalesef zayıf ötesi! Kızmak, darılmak yok. Başkan Koç, 6 yıllık süreçte teknik kadronun bir dediğini ikiletmemiş, şampiyonluk için kasayı sonuna kadar açmış, bu gerçek. Yerli, yabancı tam tamına 96 futbolcu transfer edilmiş. Yabancılara harcanan para ise 125 milyon euro civarında. Madalyonun diğer yüzünde ise teknik adam konusunda yaşanan enflasyon var! Phillip Cocu, Erwin Koeman, Ersun Yanal, Zeki Murat Göle, Tahir Karapınar, Erol Bulut, Emre Belözoğlu, Vitor Pereira, İsmail Kartal ve Jorge Jesus!!!
Konyaspor beraberliğinden sonra, “Sorumluluk bana ait” diyen İsmail Kartal’ın sözleri bu negatif tabloda başka bir gerçeği de ortaya

Beşiktaş’ı izlerken, ‘daha önce nerelerdeyiz?’ sorusu geldi aklıma! Şöyle ilk yarının istatistiklerine bakıyorum, topla oynama yüzde 67 Kartal lehine. Diyeceksiniz topla oynarsınız burada sıkıntı yok, ya üretim, ya gol? Valla, Kartal’ı uzun süredir böylesine agresif, sahanın her yerinde baskı yapan, üreten, kaçıran, direklere takılan bir pozisyonda izlemedim. Olawoyin’in erken golüne karşın pes etmeyen, pas trafiğini üst seviyeye taşıyan, sayısız fırsatlar üreten Kartal, fark yapacağı bu yarıda sadece Colley’in golüyle yetinmek zorunda kaldı.
Muçi, Semih, Ghezzal, Muleka ve Rashica ikinci yarıda Cenk Tosun rakip kaleyi yokladılar ama ya fileyi bulamadılar, ya da kaleci Tarık’ı geçemediler! Ghezzal bir boşluk buldu, solunu konuşturdu, top üst direkte patladı. Artı Semih’in VAR’dan dönen golünü de anımsatalım. Diyeceksiniz ki, Kartal aynı Kartal, niye bu kadar etkili oynadı? Uzun süredir sakat olan Salih faktörü ön plandaydı dünkü oyunda. Uçan’ın karnesinde şu ana kadar 8 asist ve 3 gol var.

“Yiğidi öldür, ama hakkını ver” atasözümüz şu günlerde Beşiktaş’ta 16 yıldır top koşturan kaptan Necip Uysal ile müthiş örtüşüyor. Necip, benim penceremden ‘cengaverdir’, Kartal’ın savaşcısıdır. Beğenir veya beğenmezsiniz, soyadı gibi Uysal’dır, sahaya çıkar, tüm yeteneklerini, mücadelesini ortaya koyar. 
Necip’le ile ilgili zaman zaman yapılan olumsuz eleştirileri okudukça sinirlerim tavan yapıyor! Kartal’da bir Necip gerçeği var, bunu hiç kimse yadsıyamaz. 
Neden mi? 
Kartal’la 16 yıllık süreçte birçok teknik adamın yolları kesişti. İster yerli, ister yabancı olsun teknik adamlar, Necip’ten hiç vazgeçmediler, sıkıştıkları anda ona sarıldılar, kale hariç her yerde oynattılar, gıkı çıkmadı. Sözleşme dönemlerinde onun hiç para konuştuğunu duyan var mı, ben duymadım!
Kartal’ın savunma hattına bakın, partnerlerinin açığını kapatmaktan o da bıktı, biz de! Keşke savunmada onun gibi üç tane daha olsa! İşin özeti kaptan Necip’i

Fenerbahçe’nin zirvedeki konumu malum, yarışın içinde, biraz pamuk ipliğine bağlı olsa da şampiyonluk umudu yok değil. Ancak 10 kişi kalan Beşiktaş’ı yenerken bile zorlanıyorsa, kalan maçlarını varın siz düşünün!
Böylesi derbilerin skorunu önceden kestirmek çok zordur, biliyoruz. Ne var ki; Beşiktaş artık görünen köydür, kılavuza gerek yok! Ümraniye’de özgüven yerlerde. Sakatı, cezalısı, formsuzu o kadar çok ki, Serdar Topraktepe kendi yağıyla kavruluyor!
İlk yarıya bakın, 5 dakikalık uzatma dahil, 50 dakikalık ilk yarıda sadece Muçi ile rakip kaleyi yokladı, Livakoviç’i geçemedi! Fenerbahçe, Batshuayi ile golü bulurken, Szymanski ve Ferdi ile kaleyi bulan şutlar attı, Mert’e takıldı. Mert ne yapsın, Fenerbahçe öyle bir baskı kurdu ki, Kartal’a nefes aldırmadı. Stoperlerin de maşallahı var, golde piyasada yoktular!
Kartal’ın 12 milyon euroluk adamı Al Musrati geldiği günden bu yana ortalarda yok, bir de kızarıyorsun, arkadaşlarını yalnız bırakıyorsun, rakibin galibiyetine davetiye çıkarıyorsun!

Hani bir deyiş vardır, “Teker kırıldıktan sonra yol gösteren çok olur” diye... Maalesef Fenerbahçe’de teker kırıldı, yarıştan koptu, kopacak, uçurumun kenarında dolaşıyor!
Eee böyledir bu işler, kötü neticelerin faturası ülkemizde teknik adamlara çıkar, bu kaçınılmazdır, asıl aktörleri her nedense pas geçeriz! Yerlici olarak İsmail Kartal’ı eleştirmek pek içimden gelmiyor, ne var ki, gerçekleri de sümen altı edemeyiz:
Yıldız oyuncuları yönetme konusunda sorunlar yaşadı. Çalıştığı iki farklı dönemde Diego Ribas ve Mesut Özil’le yaşadıklarını anımsayın!
İletişimi sıkıntılı, saha dışını yönetme konusunda pasif kalıyor.
Maçlar krize girdiğinde çözüm üretemiyor, hamleleriyle hep sınıfta kaldı!
Dzeko’nun yaşına takılıp, kalmış, o tabusunu bir türlü yıkmayı başaramadı. Onun sahadaki varlığı yeter, gol atmasa bile oyunu tutan, rakip savunmayı oyalayan yapısı var, bunu göremedi!
İrfan Can Kahveci’nin şartlar ne olursa olsun sahada kalması gerekir, istatistikleri ortada ama sürekli

Hep aynı gelişmeleri yazıyoruz, ama mecbur kalıyoruz! Beşiktaş acaba tarihinde böylesi bir sezon yaşamış mı, varsa da ben anımsamıyorum! Kadrosu derin, gelin görün ki, Ümraniye tesis olmaktan çıkmış adeta revire dönmüş! Artı baş döndüren bir teknik adam enflasyonu yaşanmış, biri gidiyor, biri geliyor! Tek kalıcı olan nöbetçi hoca Serdar Topraktepe, yani zor günlerin adamı! Unutmayalım ki Topraktepe, Kartal Yuvası’ndan bugünlere geldi, oranın ekmeğini yedi, havasını suyunu çok iyi bilir.
Topraktepe’nin elindeki malzeme bol gibi gözüküyor, ancak sakatlıklar nedeniyle sınırlı, sıkıntılı! Sakatı var, performans düşüklüğü yaşayanı var, onlar kendini bilirler! Hadi siz siz olun iyi futbol oynayan Ankaragücü karşısına ideal 11’i sürün?
Topraktepe’nin sahaya sürdüğü kadro geçmişe oranla baskı yapan, üreten, kaçıran, istekli bir takımdı. Açıkçası futbol adına biraz keyif aldık, gözümüzün pası silindi. Kuşkusuz futbolun bir tık yukarı çıkmasında konuk takımın da

Futbolumuzun dibe vurduğu bir sezon yaşıyoruz maalesef! Ne var ki, Galatasaray ile Fenerbahçe’nin korakor mücadelesi biraz olsun bizi teselli ediyor, keyif veriyor. Bu ikili arasında ipi kim göğüsler sorusuna yanıt vermek çok zor. Çünkü futbolda kırılma anları vardır. Artı, hiç beklenmeyen sürprizlere açıktır. Görünen tek gerçek, şampiyonluk yarışının yılın ‘derbisine’ kadar süreceğidir. Dananın kuyruğu derbide kopacaktır. Hakem triosu ve de VAR’da yabancı hakem şart... Yerli mi? Bence o yükü kaldıracak hakemimiz maalesef yok!
Kantarda kim mi ağır basıyor? Bakın Galatasaray kendi sahasında müthiş oynuyor, istediği sonuçları alıyor. Fenerbahçe ise tam tersi, gerek iç, gerekse dış hatlarda müthiş bir futbol ortaya koyuyor. Yani sahasında tribün baskısının takıma negatif yansımalar yaptığını gözlemliyoruz. Aradaki iki puan farkı Aslan’ı işaret ediyor. İki takımın da derbiye kadar kritik maçlar oynayacağını da unutmayalım!